Niet iedere muur is geschikt voor spouwisolatie. Dat ligt aan de manier van bouwen qua constructie en de bouwmaterialen. De gevel mag bijvoorbeeld niet dampdicht zijn, waardoor geverfde muren of muren met een geglazuurde steensoort nooit geïsoleerd mogen worden. Deze stenen kunnen niet ademen, waardoor het vocht niet naar buiten kan. Hierdoor slaat het naar binnen waardoor er schimmel op de binnenmuren ontstaat of er vormt zich vochtophoping achter de glazuurlaag van de stenen of verf. Bij vorst zullen de stenen dan kapot springen.
Alternatieven
Bij strengpers stenen (stenen die machinaal uit een streng van klei komen) en die nog voorkomen in oude woningen, is het mogelijk de muur eerst te impregneren. De vorm van impregnatie zorgt ervoor dat de stenen vochtafstotend worden, maar nog wel ademen. Na impregnatie kan alsnog spouwmuurisolatie plaatsvinden. Bij geverfde muren moet eerst de verf verwijderd worden, waarna spouwmuurisolatie toegepast wordt. De muur kan weer geverfd worden met een ademende verf.
De binnenkant van de spouw
Bij oudere muren is vaak sprake van puin, bouwmaterialen of cement dat daar is achter gelaten tijdens de bouw. Dit heet spouwmuurvervuiling. Door het liggende afval kan de isolatie niet egaal aangebracht worden, waardoor koudebruggen ontstaan. Door een koudebrug werkt de isolatie binnenshuis niet goed, waardoor de energierekening alsnog hoog blijft. Ook kunnen er op de plek van de koudebrug vochtophopingen ontstaan met schimmelvorming aan de binnenkant van je woning tot gevolg. Voor spouwmuurisolatie moet dus eerst het puin verwijderd worden door het weghalen van stenen aan de onderkant van de muur.
Wat is een cementbaard?
Een cementbaard is vorming van resten cement door onnauwkeurig metselwerk aan de binnenkant van de spouw aan beiden muren. Als er teveel cementresten in de spouw zitten, kunnen ze niet worden weggehaald en kan de spouw niet geïsoleerd worden.